Dag 3 en 4 vande trekking. (Twee passentocht)

Na een ietwat frisse nacht zijn we om 7 uur opgestaan. Na het inpakken van de slaapspullen en een westers aangepast onbijt (jam en pindakaas!), hebben we onze rugzakken ingepakt met alleen spullen voor die dag. Al het andere materiaal van ons gaat met de yaks mee. Behalve natuurlijk de grote blauwe koffer met spullen en schoenen die we niet nodig hadden, die is in Lhasa gebleven.
Om ongeveer 7:45 uur begonnen we aan de klim. Het was eerst nog fris, de zon moest nog in het dal komen. We zijn rustig aan omhoog gegaan. De gids hield om de 10 minuten pauze, zodat we op adem bleven. Op deze hoogte valt het niet mee om je in te spannen en daarbij je adem onder controle te houden. Ongeveer op de helft van de klim voegde het bagagetransport zich bij ons (de yaks, hun driver en de kok). Na een klim van ongeveer 4,5 uur kwamen we bovenop de pas van 5250 meter!!
We hadden besloten om daar onze meegenomen gebedsvlaggetjes op te hangen. Dit was het hoogste punt dat we hebben gehaald op eigen kracht! De yak driver en de kok waren zeer behulpzaam bij het ophangen. Na het nemen van de foto's zijn we doorgegaan om iets onder de pas te lunchen. Daarna zijn we afgedaald naar de vallei. Ondanks dat je daalde moest je goed opletten dat je op de been bleef.... Aan het einde van de helling zagen we nog gieren die een dode yak opaten. Toen we in de vallei waren aangekomen bleek dat we weer gingen stijgen naar de volgende pas :-(. We waren al moe..... Maar toch doorgezet en met zeer regelmatige adempauzes bereikten we om 17:15 uur onze overnachtingsplaats. Deze lag op 5100 meter. Een koude omgeving, het ijs lag nog in de beek. Na de benodigde kopjes sweattea en het avondeten zijn we maar vroeg gaan slapen om te herstellen.

Na koude nacht om 7 uur weer de voorbereidingen getroffen voor volgende etappe. De stijging naar de pas viel mee. We hoefden maar 100 meter te stijgen. Na de gebruikelijke pauze waren wij om ongeveer 10 uur op de pas. Nu hoefde we alleen maar te dalen! De tocht was schitterend! We liepen langs meertjes, door bergkloven, weidegebieden en bossen.
Om ongeveer 15:15 uur bereikten we onze overnachtingsplek. Deze lag mooi, aan een riviertje.
Genoten van de mooie omgeving zijn we rond 20:30 uur moe en voldaan naar bed gegaan. Morgen de laatste dag van ons loopaventuur!

Nou dat was me wat. Eerlijk gezegd de hele vakantie tegenop gezien omdat ik wel weet dat ik nu eenmaal niet zo'n beste 'stijger' ben... Die hoge pas was voor mij als astmapatient dus echt een 'hobbel'. Vooral omdat de gids mij niet zo vertrouwde. Maar goed, op wilskracht kom je ook een heel eind en daar heb ik gelukkig genoeg van. Hoewel ik blij ben dat jullie me niet hebben zien/horen lopen; van beneden tot boven heb ik met de mond open (kon echt niet anders) lopen hijgen. De aangekondigde pauzes door de gids: 'please have a resty' worden bij ons thuis de gevleugelde uitdrukking!
Maar de gids had het zelf ook soms moeilijk, best sneu. Hij vertelde dat hij vroeger makkelijk liep, maar nu last had van de hoogte omdat hij in Lhasa veel lager (nou ja, 3600 m.) woont. Hij slikte kruiden 'Tibetan medicin'.
Ik dacht dat hij iets ouder was dan ons, maar toen ik het vroeg bleek hij 50 te zijn! En volgend jaar weet hij niet of hij deze trekking nog lopen kan. Deed me denken aan de stokoude gerimpelde mensjes die bij de ingang van kloosters om geld vragen. Schatte ik tussen de 80 en 90, maar ze bleken tussen de 60 en 70 te zijn. Wat hier ook de gemiddelde leeftijd is!
Maar goed. De pas. Mensen, wat hangen de vlaggetjes met jullie wensen op een bijzondere plek (ook 1 voor tante Tiny!)! Morgen in Tashilunpo(klooster) branden we nog boterkaarsjes voor degenen die deze blog lezen en anderen.