Een dipje

Gisteren op weg gegaan naar Tsetang. Een relatief korte rit. We reden hoofdzakelijk door het rivierdal. Het weer was goed en de uitzichten geweldig. Bij een stuwmeer in aanbouw gingen we van de geasfalteerde weg naar een gindweg. Over dit stuk hebben wij 1,5 uur gedaan. Hierna kwamen we weer op asfalt! We waren opgelucht want onze nieren hebben alle kanten van ons lichaam gezien!! Hierna waren we vrij snel op plaats van bestemming. Onderweg zagen wij nog apen.
In het hotel aangekomen waren we eens echt kapot. Misschien een zomergriepje? De rest van de middag gebruikt om uit te rusten. Vroeg naar bed gegaan en vanmorgen ging het iets beter.
Vandaag een uitstapje gemaakt naar een kasteel van de koningen van Tibet (Yumbulagang). Het is momenteel een klooster. Met 20 monikken. Ook een bezoek gebracht aan het Trandruk klooster. Dit een van de oudste kloosters. Het is gebouwd in dezelfde periode als Jokhang in Lasha. Nu rusten we uit op de hotelkamer. Morgen op weg naar Lhasa.
Omdat in ons hotel wifi niet lekker loopt, plaatsen we de foto's morgen bij de diverse blog.

Lieve allemaal,
hartelijk dank voor al jullie leuke en meelevende reacties op onze blog!
Dat doet echt goed! Het is alleen niet te doen om overal op te reageren. Deels door het trage wifi (soms telkens opnieuw via het hotel inloggen; vanmorgen hebben we ons op de badkamer opgesloten omdat we daar het beste bereik hadden) soms zijn we 's avonds gewoon moe. Ik lees m'n gewone mail niet eens meer. Als we terugzijn kunnen we makkelijker reageren!

Dat was fysiek de zwaarste dag gisteren. De redenen weet je nooit precies. Wel dat de gids zich zorgen maakte. Zijn rondvraag leerde dat het plaatselijke ziekenhuis niet zo goed was :-( Maar hij wilde perse dat ik bij een 'dokter' m'n temperatuur zou laten opnemen.
We kwamen binnen in een soort winkel, de tafel van de jonge Chinese dokter stond in het midden. Ik nam plaats, naast mij lag een man aan een infuus met een donkergele vloeistof. De dokter had een aangename, zachte stem (niet zo Chinees dus) en een vriendelijke, belangstellende blik. Helaas sprak hij geen Engels, de gids vertaalde een paar standaardvragen voor me. Daarna heb ik voor mijn gevoel een eeuwigheid met een dunne glazen thermometer onder m'n oksel gezeten. De arts had geen haast en keek af en toe op zijn horloge. Uiteindelijk had ik gewoon 37○. Had ik van tevoren al voorspeld, want ik heb nooit verhoging...
Maar goed, met het advies veel gekookt water te drinken (werd vooral bronwater, veel lekkerder) gingen we vroeg slapen. En warempel, al 's nachts voelde ik dat de vastzittende hoest minder werd en het verdoofde gevoel langzaam verdween. We hebben ruim 10 uur geslapen!
Wat mij betreft is het beste medicijn nog altijd een goede nachtrust!
Toen we terugkwamen van de excursie moesten we van hotelkamer wisselen. Naar een verdieping hoger. Lift buiten gebruik, want het hotel wordt gerenoveerd... Op onze nieuwe kamer aangekomen plofte ik op bed en Rob ging op een stoel zitten. Totdat hij zag waar hij zijn rugzak had neergezet. Bijna op een roze condoom! Ik slaakte uit hilariteit een kreet en de gids en chauffeur kwamen aangelopen (kamer tegenover ons). Een meisje van het personeel werd er bijgeroepen. Ze gingen tegen haar tekeer en ik zag dat ze bloosde. Ook wel weer sneu eigenlijk. We kregen een andere kamer aangeboden. Afgeslagen, die zou op het condoom na heus niet 'schoner' zijn! Het meisje verwijderde het roze geval terwijl ze 'sorry, sorry' zei en dat was dat. Daarna weer lekker een uurtje geslapen!