Een Zwitsers gevoel.

Vandaag zijn we op en neer geweest naar waar we eigenlijk vannacht zouden overnachten. De rit was op zich geweldig! Over een bergpas van iets meer dan 4800 meter. Helaas lieten de weergoden ons in de steek, het was bewolkt en haast geen toppen zichtbaar. Voor fotograferen was het niet ideaal, te weinig contrast. Maar we hebben nog twee pogingen hiervoor :-) Het plaatsje Langxian gaf mij een Zwitsers gevoel. De omgeving, het type bouw van de huizen en koeien met bellen.
Na het bezoek zijn we terug gekeerd naar ons hotel. Onderweg nog een tempel van de Bon-religie bezocht. Het opmerkelijke aan deze stroming is dat zij alles linksom doen i.p.v. rechtsom zoals de boeddhisten. Na een rust pauze in het hotel zijn op jacht gegaan voor de lunch van morgen. Doordat wij in een gebied komen met veel controle, kan het voorkomen dat we geen lunchplaats aan kunnen doen...
Wanneer wij de blog weer updaten is afhankelijk van de aanwezigheid van WiFi.

Tijdens deze reis passeren we verschillende klimaten en zie je dus ineens weer hele andere dingen om je heen. Nu valt op hoeveel zwarte varkens hier overal lopen. Het is de goede tijd want er lopen schattige kleine zwarte biggetjes over straat. Waardoor de chauffeur nogal eens zwaar moet afremmen, want erg schuw zijn ze niet. Ik zag gisteren twee honden blaffend achter een varken aanrennen, wat kunnen die racen zeg!
9 jaar geleden heb ik vooral 'authentieke' yaks gezien; echt grote, harige en ruige dieren. Nu zien we vooral een mengvorm tussen die yaks en inlandse koeien. Ze zijn een stuk kleiner geworden!
Vanavond zelf op zoek gegaan naar een warme maaltijd. Dat lijkt makkelijk, want er zijn eettentjes genoeg. Maar met alleen een menukaart in het Chinees valt dat nog niet mee. Toen we in onze ogen iets geschikts binnenliepen, wees ik gewoon naar een jongen die een bord rijst voor zich had wat er wel oké uitzag. Het meisje ging weg dus we dachten dat het begrepen was. Komt er een andere jongen naar ons toe met een menukaart. Hij er maar naar wijzen, maar ja..... Gelukkig kwam toen het meisje terug met onze 'bestelling' en hebben we eenvoudig maar smakelijk gegeten.
Koffie hebben we al in geen dagen meer gehad, maar vreemd genoeg mis je het ook niet echt. Je krijgt vanzelf herwaardering voor wat er wel is: een met aandacht ingeschonken glas heet water of thee met melk en suiker (moet ik in NL niet aan denken).
De echte yakboterthee hebben we nog nergens gehad en dat is jammer. We hebben begrepen dat echte yakboter alleen nog beschikbaar is voor boeren en nomaden. Die zelf yaks houden dus. De prijzen van- en belasting op de boter is zo torenhoog gemaakt dat men zich dat niet meer kan veroorloven...
Op de markt zag ik nu grote klompen margarine. Leve de vooruitgang.